برف میبارد

چه برفی هم!

یاد سال پیش می افتم

برف میبارید و ما خندان

یاد آدم برفی و شال و کلاه آن

برف میبارد

چه برفی هم!

رفته ای افسوس

رفته ای جایی که برفی نیست

ای مسافر!

کاش میگفتی که بعد از رفتنت

هم بازی من کیست

برف میبارد

چه برفی هم!

بارش این برف دردی در دلم انداخت

این که آدم برفی امسال را،

فردا

با که باید ساخت

برای دیدن بقیش برن ادامه مطلب

سلنا و جاستین و رابرت پتینسون به مجموعه ی طنز "Family Guy" دعوت شدن و اینم از کاریکاتوراشون که منتشر شده!خیلی باحالن :
 

اگه آفتاب میسوزونه ، بیخیال ، آخه تو سایه بونی
اگه آدما وفا ندارن ، بیخیال ، آخه تو مهربونی

خوشت بیاد ،‌خوشت نیاد
اشك غم از چشات بیاد ، اون سر دنیا كه بری
این دل من باهات میاد...

همین كه تو نگاه می كنی
و من نگاه می كنم
تا ببینیم كدامیك از ما نگاه می كند
خود ِ خود ِ عشق است

متاسفم. دیگه امیدی نیست. افتادی تو معدن دلم حتی تموم تیمهای نجات دنیا هم كه بیان عمرا نمیتونن بیارنت بیرون
هیچ بارانی رد پای تو را از کوچه های قلبم نخواهد شست
حتی سیل پاکستان

من سرانجام پس از این همه عمر ، در چشمان تو لانه کردم و بدین شکل مشکل مسکن من هم حل شد

اس ام اس "تیکه دار - بی محلی - نفرت "

حالم خوبه .....
ولی گذشته ام درد می کنه

من پری کوچک غمگینی را می شناسم

که در اقیانوس مسکن دارد.

 و دلش را

 در یک نی لبک چوبین

 می نوازد آرام آرام...

میان تاریکی

ترا صدا کردم

سکوت بود و نسیم

که پرده را می برد

در آسمان ملول

ستاره ای می سوخت

ستاره ای می رفت

ستاره ای می مرد.

تمام شب آنجا

میان سینه ی من

کسی ز نومیدی

نفس نفس می زد

کسی به پا می خواست

کسی تو را می خواست

دو دست سرد او را

 دوباره پس می زد.

تمام شب آنجا

ز شاخه های سیاه

غمی فرو می ریخت

کسی ز خود می ماند

کسی تو را می خواند

هوا چو آواری

به روی او می ریخت

درخت کوچک من

 به باد عاشق بود

 به باد بی سامان

کجاست خانه ی باد ؟

کجاست خانه ی باد ؟

چشم هایش سرد و سرگردان بود. طوری به صورتم نگاه می کرد انگار دنبال چیزی می گشت.

می گشت و پیدا نمی کرد.

دختر توی آیینه هم با من غریبه بود. مثل همه، مثل تو! 

دلتنگی های آدمی را

باد ترانه ای می خواند

رویاهایش را

 آسمان پر ستاره نادیده می گیرد

و هر دانه ی برفی

 به اشکی نریخته می ماند

سکوت سرشار از سخنان نا گفته است

از حرکات ناکرده

اعتراف به عشق های نهان

و شگفتیهای بر زبان نیامده

در این سکوت حقیقت ما نهفته است

حقیقت تو

و من.

کسی دیگر نمی کوبد در این خانه متروکه ویران را

کسی دیگر نمی پرسد چرا تنهای تنهایم!!!

ومن شمع می سوزم ودیگر هیچ چیز از من نمی ماند

ومن گریان ونالانم ومن تنهای تنهایم !!!

صبح روزی ، پشت در می آید و من نیستم

قصه دنیا به سر می آید و من نیستم

یک نفر دلواپسم این پا و آن پا می کند

کاری از من بلکه بر می آید ومن نیستم

خواب و بیداری ،خدایا بازهم سر می رسد

نامه هایم از سفر می آید و من نیستم

هرچه می رفتم به نبش کوچه او دیگر نبود

روزی آخر یک نفر می آید و من نیستم

در خیابان در اتاقم روی کاغذ پشت میز

شعر تازه آنقدر می آید و من نیستم

بعد ها اطراف جای شب نشینی های من

بوی عشق تازه تر می آید ومن نیستم

بعد ها وقتی که تنها خاطراتم مانده است

عشق روزی رهگذر می آید ومن نیستم

شكستنی

دفـــع بلاست

امــــــــــــا

باور نمی كند . . . دلـــم

خسته

داغون

مضطرب

منتظر

کمکم کن...

همه چیز را یاد گرفته ام! ...

یاد گرفته ام که چگونه بی صدا بگریم ...

یاد گرفته ام که هق هق گریه هایم را با بالشم ..بی صدا کنم ...

تو نگرانم نشو !!

همه چيز را یاد گرفته ام !

یاد گرفته ام چگونه با تو باشم بی آنکه تو باشی !

یاد گرفته ام ....نفس بکشم بدون تو......و به یاد تو !

یاد گرفته ام که چگونه نبودنت را با رویای با تو بودن...

و جای خالی ات را با خاطرات با تو بودن پر کنم !

تو نگرانم نشو !!

همه چيز را یاد گرفته ام !

یاد گرفته ام که بی تو بخندم.....

یاد گرفته ام بی تو گریه کنم...و بدون شانه هایت....!

یاد گرفته ام ...که دیگر عاشق نشوم به غیر تو !

یاد گرفته ام که دیگر دل به کسی نبندم ....

یاد گرفتم که با یادت زنده باشم و زندگی کنم !

اما هنوز یک چیز هست ...که یاد نگر فته ام ...

که چگونه.....!

برای همیشه خاطراتت را از صفحه دلم پاک کنم ...

و نمی خواهم که هيچ وقت یاد بگیرم ....

تو نگرانم نشو !!

ولی...

فراموش کردنت" را هيچ وقت یاد نخواهم گرفت...    

یکی عاشق شده ، دلش شکسته

یکی دردی داره ، درمون نداره

یکی دلش می سوزه از جدایی

یکی راهی نداره ، جز صبوری

یکی اشکاش میاد به روی گونه

یکی شونه نداره واسه تکیه

یکی تنها نشسته زیر بارون

داره می خونه از روزای با اون

یکی هرجا می ره ، می بینه اون رو

یکی خوابش شده دنیای با اون

یکی غریب شده میون این شهر

تا صبح میخونه از نگاه دلبر

یکی حیرون شده به رسم شب گرد

جز این ستاره ها نداره هم درد

یکی غزل میگه برای عشقش

فقط اسم اونه مونده به یادش

یکی داره براش دعا می خونه

واسه سلامتیش دخیل می بنده

یکی تنها شده داره میمیره

داره اسم اونو به لب میاره

یکی نفس نداره واسه موندن

یکی خسته ، اسیر ، بی کس و دوره

یکی ذکرش شده خدا خدایا

همونجا که اونه ، باشه بهشتت

دلم ساعتی میخواهد !..که مانده باشد روی ... ساعتهای با تو بودن

" هست " را اگر قدر ندانی می شود " بود "

و چه تلخ است

" هست " ی که " بود " شود و " دارم " ی که " داشتم "

                                                                    ♥

اول از یک روی خوش آغاز شد

مثل هر قصه ، با نگاهی ساز شد

ایام به کام و نفس بوی بهار شد

ولع دیدن او آتش جان شد

نام او زمزمه روح و زبان شد

یاد او آرامگه خاطر و جان شد

دل که می بندی نمی دانی چه شد

کم کم اما حادثه آغاز شد

لحظه های خوش ، خاطرات خشک شد

دیده بس نالید عاقبت بی آب شد

در تمنایش آبرو بر باد شد

زیر لب زمزمه از هر طرف آغاز شد

خسته اما جنگ با خویشتن آغاز شد

دل شکست ، شهر دل آشوب شد

او که رفت روزها شب ، شب چاره شد

شب امید التیام زخم شد

دور از او هر روزه ام یک سال شد

بی نگاهش طعم دنیا خاک شد

کم کم این دنیا برایم تنگ شد

سینه ام از بی هوایی بند شد

ضربه ی هر زخم برایم درس شد

درس مجنون ، هر شب برایم مشق شد

چاره روح شکسته ، دخیل بر عشق شد

التماس و گریه و فریاد شد

حال وقتیست که دل ، بنده ی ایوان تو شد

بند در بند رخ و گوشه ی ابروی تو شد

دانی از زندگی چه می خواهم ؟

من تو باشم ، تو ، پای تا سر ، تو

زندگی گر هزار باره بود بار دیگر تو ، بار دیگر تو . . .

انتظار . . .

ســــــــــکوت

. . . . آسمان

. . . لبخند ، تبسم

. . . . . . . . . . . . . . . . سلام ،

و باز هم انتظار . . .

چرا تلخ ؟! . . شیرین !

تلخ نیست شیرینه ، شیرین مثل بارون

شایدم  . .

مثل گونه های خیس

.

.

.

 هوایت میکند

دلــــــــــــم

عشق قلب آدم را می شکند ولی ارزشش را دارد

                                              ♥

قورت می دهم ،همه دلتنگيهايم را و تلخ نوشته هايم را

سر می كشم ،انكار نمی كنم ،لج كرده ام كه برايت بنويسم

گريه كنم ،عاشقت بمانم

لج كرده ام

دوستت داشته باشم

دلم می خواهد باور كنی ،دوستت دارم

كنم هر شب دعايي كز دلم بيرون رود يادش

بچه ها دارم از نگرانی میمیرم

تورو خدا دعا کنین حالش خوب باشه

مثل دیوونه ها شدم

هر 15 دقیقه یه بار میزنم زیر گریه

اصلا نمیتونم حواسم رو  به درسم جمع کنم

همش تو فکرم که نکنه طوریش شده

دعا کنین

کاش نامت را با خط بریل می نوشتند
صدا کردنت کافی نیست
شکوه اسم تو را باید لمس کرد . . .


هرقدر رفاقت بکنم می ارزی / اظهار صداقت بکنم می ارزی
آنقدر عزیزی تو برایم ای دوست / صدبار که یادت بکنم می ارزی . . .

به ادامه مطلب بروید

نگذار ذهنت بر قلبت حکمرانی کند ...
 عشق حقیقی مثل روح است ، افراد زیادی درباره ی آن صحبت می کنند ، ولی تعداد معدودی آن را دیده اند .
 کلید قلب ، زندگی و روح من ... همه در دستان اوست . او مالک آن است فقط باید کلید را بچرخاند و بگذارد تا با تمامی شور و عشقم او را در بر گیرم.
زندگی را بی عشق سپری کن غم بزرگی است . اما این تقریبا برابر است با غمی که زندگی را ترک کنی بدون اینکه به کسی که عاشقش هستی بگویی که دوستش دارید .
 گاهی در جستجوی چیزی هستید که نمی توانید آن را ببینید .
گاهی قلب چیزی را می بیند که چشم ها قادر به دیدن آن نیستند .

به ادامه مطلب بروید

غـروبـا میون هــفته بر سـر قـبر یه عاشـق
    یـه جوون مـیاد مـیزاره گـلای سـرخ شـقایـق
        بی صـدا میشکنه بغضش روی سـنـگ قبـر دلدار
             اشک میریزه از دو چـشـمش مثل بارون وقت دیدار
                  زیر لب با گـریه مـیگه : مـهـربونم بی وفایـی
            رفتی و نیـسـتی بدونی چـه جـگر سـوزه جـدایی
        آخه من تو رو می خواستم اون نجـیـب خوب و پاک
   اون صـدای مهـربون ، نه سـکــوت ســرد خــاک
تویی که نگاه پاکت مـرهـم زخـم دلــــم بـود
    دیدنـت حـتی یه لـحــظه راه حـل مشکـلـم بود
         تو که ریـشه کردی بـا من، توی خـاک بی قراری
              تو که گفتی با جـدایی هـیـچ مـیونه ای نداری
                   پس چـرا تنهام گذاشـتی توی این فـصل ســیاهی
                      تو عـزیـزترینی اما یه رفیـق نــیـمه راهــی
                          داغ رفتنـت عـزیـزم خط کـشـیـد رو بـودن مـن
                              رفتی و دیگـه چـه فایده ناله و ضـجـّه و شیـون
                         تو سـفر کردی به خـورشـید ،رفتی اونور دقایق
                   منـو جا گذاشتی اینجا با دلی خـســته و عاشـق
               نمـیـخـوام بی تو بمـونم ، بی تـو زندگی حرومــه
              تو که پیش من نبـاشـی ، هـمـه چـی برام تمـومه
              عاشـق خـسـته و تنها سـر گـذاشـت رو خاک نمناک
              گفت جگر گـوشـه ی عـشـقو دادمـش دسـت توای خاک
                 نزاری تنها بمونـه ، هــمـدم چـشـم سـیـاش باش
                     شونه کن موهاشو آروم ، شـبا قصـه گو بـراش باش
                       و غـروب با اون غـرورش نتونسـت دووم بـیـــاره
                          پاکشـیـداز آسـمـون و جاشـو داد به یـک سـتاره
                              اون جــوون داغ دیـده با دلـی شـکـسـته از غـم
                              بوسـه زد رو خـاک یار و دور شد آهسـته و کم کم
                              ولی چند قدم که دور شد دوباره گـریه رو سـر داد
                              روشــــو بــر گــردونـــد و داد زد
                              بـه خـدا نـمــیـری از یاد

ﺍﺷﮏ ﻫﺎﯾﯽﻧﺮﯾﺨﺘﻪ ﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﺗﻮ

ﺁﻥ ﺍﻧﺪﻭﻩ،ﺁﻥ ﺳﻮﮒ ﻋﻈﯿﻢﺑﺎﺵ

ﮐﻪ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺗﺮﯾﻦِ ﺑﻐﺾ ﻫﺎ ﺭﺍ

ﻣﯽ ﺗﺮﮐﺎﻧﺪ

یه روز واست می نویسم آره واسه تو تویی که گفتی تا آخرش بهم تکیه کن
واسه تو که باورت کردم واسه تو که نمی دونم چرا انقدردوستت دارم
واسه تو که من رو با دروغات شکستی
واسه تو که آسون رویاهام رو به باد دادی
واسه تو که هوای دلم رو ابری کردی
واسه تو که احساسم رو به بازی گرفتی
راستی چرا؟ هنوزم نمیدونم چرا

 
گنج قارون واسه قارون ، ما رو چه به مال دنیا
گنج من یه تار موته ، نمیدم به کل دنیا . . .
.
.
من در انتظار بهترین پیام نیستم
من در انتظار پیامی از بهترینم ، بهترینم . . .
.
.
ما با نفس سلامت ای دوست ، خوشیم / از گرمی هر کلامت ای دوست ، خوشیم
هرچند که افتخار دیدارت نیست / با زنگ خوش پیامت ای دوست ، خوشیم . . .

 به ادامه مطلب بروید

یادت نرود که یاد تو در یاد است / آبادی دل برای تو آباد است
از یاد نبر دل حقیرم ای دوست / در این دل من همیشه یادت یاد است . . .
.
.
یک گوشه نشسته ام پر از تشویشم / نقاشی چشمان تو هم در پیشم
زیباتر از آنی که تصور بکنم / من جز تو به هیچکس نمی اندیشم . . .
.
.
اگه بعضی وقتها نمیشنوی دوستت دارم
به خاطر سایلنت دلمه ، نه اینکه معرفتم کمه !

باز هم ضایع شدم! گوشیت سایلنت بود!

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

میخواستم ببینم شب‌ها که میخوای بخوابی، گوشیتو خاموش می‌کنی که سر کارت نزارن؟

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

شده خواب ببینی که وقتی خوابیدی تو خواب داری خواب میبینی که خوابی و داری می خوابی و خواب خوابو میبینی که در اون حالی که تو خواب داری خواب خواب رو میبینی تو خواب همونطور که خوابی یکی دیگه هم مثل خودت خوابه و تو خوابش خوابه خوابو میبینه و همین طور که خوابیده تو خواب به تویی که خوابی بگه:چقدر سرکاری؟

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

این SMS تنها برای بیدار کردن شما ارسال شده و هیچ ارزش دیگری ندارد حالا می تونی بری بخوابی شب بخیر……

بقیه در ادامه مطلب

برف ِ نو، برف ِ نو، سلام، سلام!

بنشین، خوش نشسته‌ای بر بام.

پاکی آوردی ــ ای امید ِ سپید!

همه آلوده‌گی‌ست این ایام.

راه ِ شومی‌ست می‌زند مطرب

تلخ‌واری‌ست می‌چکد در جام

اشک‌واری‌ست می‌کُشد لب‌خند

ننگ‌واری‌ست می‌تراشد نامپ

شنبه چون جمعه، پار چون پیرار،

نقش ِ هم‌رنگ می‌زند رسام.

 

مرغ ِ شادی به دام‌گاه آمد

به زمانی که برگسیخته دام!

ره به هموارْجای ِ دشت افتاد

ای دریغا که بر نیاید گام!

تشنه آن‌جا به خاک ِ مرگ نشست

کآتش از آب می‌کند پیغام!

کام ِ ما حاصل ِ آن زمان آمد

 که طمع بر گرفته‌ایم از کام...

خام‌سوزیم، الغرض، بدرود!

تو فرود آی، برف ِ تازه، سلام!

        
ما دل فروشان دل به بازار رفاقت میبریم
هرچه داریم میفروشیم و رفاقت میخریم
.
.
بر لب دریای حسرت کلبه ای دارم قدیمی / از تمام دار دنیا دوستی دارم صمیمی . . .

داری می گذری از من، داری رد می شی آسون

حرفی برات ندارم، بغضمو کردی پنهون

اشکام و در میاری ولی انگار نه انگار،

دستام و بگیر تو دستات برای آخرین بار،

یه لحظه چشماتو ببند ، شاید منو یادت بیاد

همون که بهش گفتی یه روز ،

جای تو هیچ کس نمیاد،

این شعر عاشقونه نیست ،

یه التماس خوب من، غرور رو گریه می کنم ،

نشکن من و، پسم نزن، چند بار باید به چشم تو بشکنم،

آروم بگیری، بگو چقدر گریه کنم تا دیگه از پیشم نری،

بگو چقدر اشک بریزم تا منو تنها نذاری،

دارم به چشمات باج می دم تا تو بگی دوسم داری...

هر چه داشتم بخشیدم و تنها شدم
عزیزم تو مرا مجبور کردی که یکی از ترانه های غمگین رادیو را به طور مرتب بشنوم
هر چه موج رادیو را عوض می کنم، با ز هم همان ترانه را می شنوم
کاش مدت درازی بهترین ترانه نباشد
برای این که اگر مرتب آن را پخش کنند تاب تحمل ندارم
این ترانه از حال و روزگار ما حکایت می کند
و خواننده همچنان آن را می خواند
عشقم را نثار تو کردم... اما آن را نپذیرفتی
زندگیم را وقف تو کردم، اما در کنارم نماندی
کاش روزی آن را به برگردانی.

مرا کم اما همیشه دوست داشته باش... این وزن آواز من است. عشقی که گرم وشدید است، زود می سوزد وخاموش می شود. من سرمای تو را نمی خواهم، ونه ضعف یا گستاخی ات را. عشقی که دیر بپاید شتابی ندارد، گویی که برای همه عمر، وقت دارد. مرا کم اما همیشه دوست داشته باش. این وزن آواز من است. اگر مرا بسیار دوست بداری، شاید حس تو صادقانه نباشد. کمتر دوستم بدار تا عشقت ناگهان به پایان نرسد! من به کم هم قانعم و اگر عشق تو اندک، اما صادقانه باشد. من راضی ام. دوستی پایداراز هر چیزی بالاتر است.

در این دنیا تک و تنها شدم من، گیاهی در دل صحرا شدم من، چو مجنونی که از مردم گریزد، شتابان در پی لیلا شدم من... چه بی ثمر می خندم، چه بی ثمر می گریم، به ناکامی چرا رسوا شدم من، چرا عاشق چرا شیدا شدم من، من آن دیر آشنا را میشناسم، من آن شیرین ادا را می شناسم، من آن زود آشنا را می شناسم، محبت بین ما کار خدا بود، از اینجا من خدا را می شناسم، خوش آن روزی، که این دنیا سر آید، قیامت با قیام محشر آید، بگیرم دامن عدل الهی، بپرسم کام عاشق کی بر آید؟؟؟

فدای مهربونی هات اگه دلم به خاطرت شکست، برو فدای خنده هات، گریه اگه راه چشام و بسته، رفتی من و با غصه ها تو بی کسی تنها گذاشتی، اما اینجا یکی عاشقونه به یاد تو نشسته، مثل پرنده ها یه روز عاشق پر زدن شدی، تو پرزدی به آسمون، من موندم و بال و پر شکسته، حالا تو تنگیه قفس، بغض بزرگی تو گلوم نشسته، فدای گرمیه صدات اگه صدام از عشقت و گرفته...

تو نیستی که ببینی

چگونه با دیوار

به مهربانی یک دوست

از تو می گویم 

تو نیستی که ببینی

چگونه از دیوار

جواب می شنوم

تو نیستی که ببینی

چگونه دور از تو

به روی هر چه در این خانه است

غبار سربی اندوه

بال گسترده است

تو نیستی که ببینی

دل رمیده ی من

به جز تو

یاد همه چیز را رها کرده است...    

بین من و تو یه شاخه ی گل/می زنم از دلم به قلب تو پل/تورو می بوسم بی صدا/می گم

دوستت دارم فقط با یه نگاه/من مثل یه شمع تو دستای باد/که آغوش گرمت و می

خواد/بدون تو من تنهام این و بخون از حرف هام/من تورو  مبینم توی خیال خودم/به من

نگو دیوونه شدم/توی ستاره تو شب تیره/دلم با تو آروم می گیره/همیشه بمون تو دنیای

من/حرف های عاشقونه بزن/نزار بشه چشمام خیس/شبیه تو هیچکس نیست/توهمیشه

بهترینی/برای تن خسته ی من تکیه گاهی، نازنینی/برای قلب شکسته ی من، بدون تو

عشق/یه رویاست، یه رویاست....

بکن عقربه هارو از دل ساعت/تا بتونم بشینم کنار تو راحت/حرف هام و به تو بگم

بدونی/دوستت دارم و بگم و تو بدونی/تو بفهمی که چقدر مهمی برام/بغلمی و بغلت کردم

و هی دیگران/می خوان بیان تورو بدزدن ولی نمی شه هرگز/آخه رابطه ی بین ما بدون

مرگه/یه شاخه گل بین من و تو عشق و/نشون می ده، پس تو آوازش و بشنو....

 نزار کسی ببینه گریه هام و               بزا پنهون کنم بغض صدام و

 آخه هیچکی نمی خواد که بخونه          از تو نگاه من گلایه هام و

بگو تا کجا باید برم تا دل آروم بگیره     کی میتونه غم و از من بگیره

اونی که شیشه ی دل و شکسته           حتی سراغی از من نمی گیره

بخون تو هم صدای من آسمون            دل خسته ام از بازیه این زمون

انگاری که دله تو رم شکستن             بغضت رو بشکن اره بارون بزن

نه نمی شه... اینجا دیگه آخرِ خط با تو بودنِ، میدونم میدونی‌، به هر کی تو این راه پیِ رده منِ بگو که رفت نمیاد...  ای یار... با من نمون،با من نمون که ما ته قصه نمیرسیم به هم ، نه نمون.... بذار تموم راه و با خیال تو تنها برم، نه نمون با من..  اگه دلت با منِه نگو بمون، نگو بدونِ من نرو... نگو با من بمون، نگو بی من راهی این سفر نشو.... منو ببخش اگه دلم تورو نبرد، تورو شکست... تورو ندید ،‌ منو ببخش! اگه دل من از تو ساده برید...  نه بخند! منو شریک بغض بی هوای هر شبت نکن....  باز بخند!  سکوتم و تمام شب پر از هوای تازه کن،‌ بغض نکن ،‌ ای عشق... باید برم، حس می کنم از حال جاده ها که وقت رفتنِ... تو دلم تموم جاده ها شبیه از تو دل بریدنِ.... نه نیا با من!

در جزیره ای زیبا تمام حواس آدمیان، زندگی می کردند:  ثروت، شادی، غم، غرور، عشق و ... روزی خبر رسید که به زودی جزیره به زیر آب خواهد رفت.  همه ساکنین جزیره قایق هایشان را آماده و جزیره را ترک کردند. اما عشق می خواست تا آخرین لحظه بماند، چون او عاشق جزیره بود. وقتی جزیره به زیر آب فرو می رفت، عشق از ثروت که با قایقی با شکوه جزیره را ترک می کرد کمک خواست و به او گفت: "آیا می توانم با تو همسفر شوم؟"

ثروت گفت: "نه، من مقدار زیادی طلا و نقره داخل قایقم هست و دیگر جایی برای تو وجود ندارد."

پس عشق از غرور که با یک کرجی زیبا راهی مکان امنی بود، کمک خواست.

غرور گفت: "نه، نمی توانم تو را با خود ببرم چون تمام بدنت خیس و کثیف شده و قایق زیبای مرا کثیف خواهی کرد."

غم در نزدیکی عشق بود.  پس عشق به او گفت: "اجازه بده تا من با تو بیایم."

غم با صدای حزن آلود گفت: " آه، عشق، من خیلی ناراحتم و احتیاج دارم تا تنها باشم."

عشق این بار سراغ شادی رفت و او را صدا زد.  اما او آن قدر غرق شادی و هیجان بود که حتی صدای عشق را هم نشنید.

آب هر لحظه بالا و بالاتر می آمد و عشق دیگر ناامید شده بود که ناگهان صدایی سالخورده گفت: "بیا عشق، من تو را خواهم برد."

عشق آن قدر خوشحال شده بود که حتی فراموش کرد نام پیرمرد را بپرسد و سریع خود را داخل قایق انداخت و جزیره را ترک کرد. وقتی به خشکی رسیدند، پیرمرد به راه خود رفت و عشق تازه متوجه شد کسی که جانش را نجات داده بود، چقدر بر گردنش حق دارد.

عشق نزد "علم" که مشغول حل مساله ای روی شن های ساحل بود، رفت و از او پرسید: "آن پیرمرد که بود؟"

علم پاسخ داد: "زمان"

عشق با تعجب گفت: "زمان؟!  اما او چرا به من کمک کرد؟"

علم لبخندی خردمندانه زد و گفت: "زیرا تنها زمان است که قادر به درک عظمت عشق است."

گذشت زمان بر آنها که منتظر می مانند بسیار کند، بر آنها که می هراسند بسیار تند، بر آنها که زانوی غم در بغل می گیرند بسیار طولانی و بر آنها که به سرخوشی می گذرانند بسیار کوتاه است. اما بر آنها که عشق می ورزند، زمان را هیچگاه آغاز و پایانی نیست چرا که تنها زمان است که می تواند معنای واقعی عشق را متجلی سازد.

یه روزی یه جایی یه دل شکوندم                          یکی عاشقم شد به پاش نموندم
چه آسون چه راحت ازش گذشتم                         دلم رو به قلبی دیگه سپردم
پریشون و گریون و دل شکسته                             هنوزم به هیچکی دلی نبسته
چقدر می گفت دوباره، دوباره برگرد                       چه روزا که بی من تنهایی سر کرد

اما حالا که دارم فکر می کنم می بینم انگار         اونی که باخته بازی رو فقط من بودم انگار
حتی یه بار نشد که بعد از اون عشق و ببینم          از شدت عشق از رو لبی بوسه بچینم
پشیمونم پشیمونم من دیگه بی تو نه نمی تونم    نمی خونم نمی خونم من دیگه جز برای تو نمی خونم

تنهايی من، همان انتظارم است
و انتظارم، همان عشق!
و عشق تنها بهانه ی بودنم!
بی بهانه ام نکن!

بعد از رفتن تو
چقدر غریب شده ام میان این همه آشنا…
چند روزی است حجم تنهایی را بر روی قاب آبی دلم نقاشی می کنم
نه
قلم در دست من نیست
من نقاش این تنهایی نیستم

این خاطرات شب چشمانت است که
قلم در دست گرفته..
و به حرمت شبهای تلخ من

بعد از رفتن تو
حجم تنهایی را بر قاب دلم نقاشی می کند
جز تو...!

نمی دونم چرا هنوز، یاد تو می افتم              که با هر قطره ی اشکت، منم مثل تو آشفته ام
نمی دونم چرا منم مثل تو بی تابم                   شبایی که تو بیداری، به یاد تو نمی خوابم
اون قدر گفتن که آزادی                                  به مرگ ساده تن دادی
شاید از جرم دیروز                                      که به این روز افتادی
منم هم رنگ تو می شم                               سراغ عشق و می گیرم
که با هر قطره ی خونت                                 منم مثل تو می میرم

پای حرف تو می مونم                                  که امید و به من دادی
منم همراه تو می شم                                  به عشق صبح آزادی
سکوت و  میشکنی اینبار                              بفهمن که هنوز هستی
با فریادت نشون می دی                               که از هیچی نمی ترسی
داره آروم جون می ده                                    مردی که مرگ و فهمیده
نمی دونم چرا اما                                         آزادی بوی خون می ده!

لحظه ها را با تو بودن، در نگاه تو شکفتن، حس عشق و در تو دیدن، مثل رویای تو خوابه، با تو رفتن با تو موندن، مثل قصه تورو خوندن، تا همیشه تورو خواستن، مثل تشنگیه آبه، اگه چشمات من و می خواست، تو نگاه تو می مردم، اگه دستات مال من بود، جون به دستات می سپردم، اگه اسمم و می خوندی، دیگه از یاد نمی بردم، اگه با من تو می موندی، همه دنیا رو می بردم...     بی تو اما سر سپردن، بی تو و عشق تو بودنف تو غبار جاده موندن، بی تو خوب من محاله، بی تو حتی زنده بودن، بی هدف نفس کشیدن، تا ابد تورو ندیدن، واسه من رنج و عذابه. تویه آسمون عشقم، غیر تو پرنده ای نیست، روی خاموشی لب هام، جز تو اسم دیگه ای نیست، توی قلب من عزیزم، هیچ کسی جایی نداره، دل عاشقم به جز تو، هیچ کسی رو دوست نداره...!

تو هم می دانی چقدر از ثانیه های عمر کوتاهی که بلند به نظر می آید گذشته است؟  و ما هنوز هم یاد نگرفته ایم که باید به زندگی مانند یک جاده نگریست! جاده ای که در آن صحنه هایی را خواهی دید، با کسانی آشنا خواهی شد، و مشکلاتی را تجربه خواهی کرد که یا دلت را می آزارند و یا تو به وجودشان عشق خواهی ورزید، و دوستشان خواهی داشت. اما این را هم بدام که ویژگی جاده این است که همیشه به میل تو پیش نخواهد رفت. به میل ما انسان ها!  نمی دانم... 

   نمی دانم چه زمان یاد خواهم گرفت که در این مسیر نه به کسی دل ببندم که روزی شاهد جدایی اش از خویش باشم و نه از کسی آزرده خاطر شوم که روزی پشیمان بد رفتاری های گذشته ام نشوم. کاش می شد روزی هشیار شوم و بدانم که این جاده فقط محل گذر است و نه توقف. می خواهم همیشه این جمله را به یاد بسپارم که "چون می گذرد غمی نیست!" و هنگام عبور از پیچ ها و سراشیبی های جاده با خود زمزمه اش کنم.